Katana – jest to tradycyjny japoński miecz o długości głowni powyżej 60 cm, jednosiecznej, o kształcie lekko wygiętym do góry i zaokrąglonym lub ściętym sztychu.

Iaito – nazwa ogólna treningowych mieczy samurajskich (broń ćwiczebna) do iaido. Wykonane czasami podobnie jak prawdziwe miecze, ze stali, lecz najczęściej ze stopów aluminium i cynku. Od prawdziwych mieczy odróżnia je tępa głownia (aby zwiększyć bezpieczeństwo ich używania) oraz mniej ozdobne koshirae (elementy ozdobne miecza).

(odpowiedź napisał Aleksander Cichocki)

Najbardziej znany kodyfikator i popularyzator karate, twórca stylu shotokan, Gichin Funakoshi wypowiadał się przeciwko usportowieniu karate, a także przeciwko podziałom pomiędzy stylami (twierdził, że karate jest tylko jedno). System ćwiczeń w Karate tradycyjnym można podzielić na trzy główne elementy:

• Kata – układ skoordynowanych ruchów, które wykonuje się w ustalonej kolejności. Kata można wykonywać także drużynowo (w trzy osoby).
• Kumite – walka z przeciwnikiem bez uzbrojenia.
• Kihon – trening polegający na doskonaleniu techniki swoich ciosów, walce z wymyślonym przeciwnikiem.
  Karate tradycyjne w oryginalnej, dawnej formie w zasadzie nie zachowało się w całości w praktyce współcześnie uprawianych stylów.

Aikido – japońska sztuka walki skodyfikowana przez O’Sensei Morihei Ueshibę pod koniec dziewiętnastego i na początku dwudziestego wieku. Aikido kładzie nacisk na moralny i psychologiczny wymiar działań oraz na odpowiedzialność za zdrowie i życie drugiego człowieka w całym procesie treningu i walki. AI – KI – DO oznacza w dosłownym tłumaczeniu „drogę do harmonii z Ki” (Ai – harmonia, Do – droga).

Aikido składa się z szerokiego zakresu technik, opierających się na zasadzie ruchu i energii, by zmienić kierunek lub zneutralizować atak oraz kontrolować atakującego. Na najwyższym poziomie aikido może być zastosowane do obrony bez powodowania poważnych obrażeń u atakującego lub broniącego się. Jeżeli techniki są wykonywane poprawnie, wzrost ani siła nie mają wpływu na ich efektywność.

Judo pochodzi z Japonii. Jego twórcą był Jigoro KANO (1860-1938). Współczesne judo jest sportem ściśle ograniczonym przepisami opartymi na starych japońskich zasadach walki wręcz. Jest to rodzaj walki zapaśniczej. Techniki judo podzielić można na trzy zasadnicze grupy: rzuty (nage-waza), chwyty (katame-waza) oraz uderzenia (atemi-waza). Z tym, że w judo sportowym nauczane są tylko dwie pierwsze grupy.

Trening judo opiera się na trenowaniu padów, rzutów, dźwigni i duszeń oraz na sparringu. Walki treningowe, prowadzone w parterze albo stójce. Walki odbywają się w kategoriach wagowych.

(odpowiedź napisał Aleksander Kowalski)

Musashi Miyamoto żył w latach 1584-1645. Był najsławniejszym szermierzem Japonii oraz roninem, czyli samurajem bez swojego pana. Stworzył szkołę walki dwoma mieczami niten’ichi-ryu, czyli styl – dwa nieba jako jedność.
Pod koniec życia napisał dzieło Gorin-no Sho (Księgę pięciu kręgów). Składa się ona z pięciu rozdziałów – zwojów podzielonych według dalekowschodniego systemu żywiołów:

• Pierwszy krąg (Ziemi) – mówi o tym, czym jest „droga żołnierskiego prawa”, zawiera potrzebne definicje, stanowi również wstęp do dalszej części traktatu;
• Drugi krąg (Wody) – zawiera informacje o szkole walki Musashiego, opisy postaw i technik;
• Trzeci krąg (Ognia) – opisuje starania znalezienia dobrego momentu oraz zdominowania przeciwnika w walce;
• Czwarty krąg (Wiatru) – zawiera opisy różnych stylów i szkół walki współczesnych autorowi;
• Piąty krąg (Pustki) – jest to krótki wstęp do „Drogi praktyki i natury” – filozofii życia Musashiego.

(odpowiedź napisał Piotr Zakrzewski)

Antonio Garcia jest dyrektorem Organizacji Hakko Den Shin Ryu na Europę, naszym głównym nauczycielem i mistrzem. Antonio Garcia, ur 21.03.1955 w Hiszpani. Do Belgii przybył wraz z rodzicami w weiku 6 lat i mieszka w Belgii, Hasselt do dnia dzisiejszego. Pierwsze kroki na drodze sztuk walki postawił w wieku 11-12 lat rozpoczynając treningi judo i JuJutsu.
W 1974 rozpoczął treningi Hakko Ryu u shihana J. Quero.

Obecnie Soke Antonio Garcia podróżuje po całej Europie, gdzie naucza i rozpowszechnia HakkoDenShinRyu JuJutsu. Najważnieszą sztuką dla Soke jest oczywiście Hakko, ale ćwiczy również karate, kendo, iaido. Jak mówi, ćwiczenie i nauczanie hakko jest jego życiem, hakko jest dla Niego jak oddychanie…

(Jako pierwszy odpowiedział Piotrek Zakrzewski, pozwoliłem sobie rozbudować jego odpowiedź i uzupełnić informację).

Hakama – plisowane spodnie, element tradycyjnego stroju japońskiego. Bardzo szerokie, dzięki czemu można łatwo usiąść po turecku i wstać. Zapewniają także swobodę ruchów w walce.

Pierwotnie HAKAMA noszona była jedynie przez mężczyzn, lecz w czasach dzisiejszych zakładają ją również kobiety. Stosowana jest w niektórych japońskich sztukach walki, na przykład w aikido i w kendo. Hakama w aikido symbolizuje wyższego ucznia lub mistrza. Zakłada się ją na kimono bądź keikogi, używając do tego celów czterech pasów zwanych himo. Dwa dłuższe himo przymocowane z przodu hakamy przewiązuje się dwukrotnie dookoła siebie i wiąże na wysokości brzucha. Tylne pasy przekłada się pod obi i splata z przodu.

Hakama ma siedem plis, pięć z przodu i dwie z tyłu. Każda z nich symbolizuje cnotę, którą powinien cechować się budoka:

• Jin – dobroć,
• Gi – sprawiedliwość,
• Rei – uprzejmość,
• Chi – mądrość i inteligencja,
• Shin – szczerość i uczciwość,
• Chugi – lojalność, wierność,
• Meiyo – honor.

(odpowiedź napisali Aleksander Kowalski i Krzysztof Łukowski)

Jujutsu znaczy dosłownie – „sztuka ustępliwości”, „sztuka łagodności, miękkości.

ju – miękkość, łagodność, giętkość, elastyczność,
jutsu – sztuka, technika
Jest to tradycyjna japońska sztuka walki lub metoda walki wręcz, bez broni lub z użyciem małego oręża, stosowana w ataku i obronie, w starciu z jednym albo kilkoma uzbrojonymi lub nieuzbrojonymi przeciwnikami.

Na początku tradycyjne jujutsu nie było sztuką walki przeznaczoną wyłącznie do obrony. Miało skutecznie „zniszczyć” przeciwnika i do minimum zmniejszyć możliwość kontrataku. Nie istniało pojęcie „zakazanych technik”. Pełen zakres technik jujutsu obejmował chwyty (kumi), rzuty (nage), trzymania (osae), dźwignie (kansetsu), duszenia (shime), uderzenia (uchi), kopnięcia (keri) oraz ataki na punkty witalne (kyusho, tsubo).

Systemy jujutsu wyznają zasadę – „ustępliwość pokonuje siłę” i „elastyczną ustępliwością pokonać twardą siłę". Na bazie tej koncepcji wziął się pogląd, że chcąc pokonać silniejszego, słaby nie powinien mu stawiać oporu. Taka postawa w walce przyjęła się jako zasada, że słabszy musi ustąpić, dać się popchnąć lub pociągnąć, aby zniwelować przewagę przeciwnika.
Jedna z późniejszych koncepcji jujutsu zapoczątkowana w okresie Meiji (koniec XIX w.) to znana zasada: „ustąp, aby zwyciężyć". Później na początku XX w. na bazie judo dołączono kolejną zasadę: „minimum wysiłku, maksimum skuteczności". Istnieje też trzecia, przyjęta głównie przez szkoły oparte na goshin-jitsu (samoobrona judo): „czynić dobro sobie nawzajem, dla dobra ogółu".

Obecnie większość pozajapońskich szkół jujutsu wprowadza do szkolenia rozwinięte techniki i elementy innych, często lokalnych systemów walki wręcz, dostosowane do potrzeb policji, wojska, czy też realnej samoobrony.

(odpowiedź napisali Aleksander Kowalski, Karolina Jankowiak i Krzysztof Łukowski)

Nie ma jednolitego systemu stopniowania w sztukach walki. Najczęściej stopnie uczniowskie (kyu) liczone są od 7 lub nawet 10 kyu do 1 kyu. Każdy poziom rozróżniany jest poprzez inny kolor pasa plus ewentualnie naszyta belkę.

Dan – stopnie mistrzowskie pozwalają na noszenie pasa czarnego (czarne ze złotymi belkami)

1. Shodan – sensei okuden – czarny
2. Nidan – sensei tashi – czarny z 2. belkami
3. Sandan – sensei renshi – czarny z 3. belkami
4. Yodan – sensei kyoshi – czarny z 4. belkami
5. Godan – o’sensei kyoshi – biało-czerwony lub czarny z 5. belkami
6. Rokudan – shihan – biało-czerwony
7. Shichidan – dai shihan – biało-czerwony
8. Hachidan – hanshi – biało-czerwony
9. Kudan – soke – czerwony
10. Judan – soke dai – czerwony.

W naszym stylu – Hakko DenShin Ryu Ju Jutsu – zaczynamy naukę od 6 kyu. Do każdego stopnia przyporządkowany jest inny kolor pasa:

• 6 kyu – pas biały
• 5 kyu – pas żółty
• 4 kyu – pas pomarańczowy
• 3 kyu – pas zielony
• 2 kyu – pas niebieski
• 1 kyu – pas brązowy.

Stopnie mistrzowskie od 1 do 4 DAN pozwalają na noszenie pasa koloru czarnego i oznaczane są belkami w zależności od posiadanego stopnia. Wyższe stopnie pozwalają w naszym stylu na noszenie pasa koloru fioletowego (purpura).

Kamiza: dosłownie „siedzenie boga”, „główne miejsce” w sali. W pokoju, kamiza jest to siedzenie lub stanowisko, które jest najbardziej wygodne, zwykle najdalej od drzwi – bo to jest najcieplejszym i było najbezpieczniejsze od ataku z powrotem w okresie feudalnym.

Ściany w dojo mają charakter symboliczny. Głównym punktem jest Kamiza, która powinna znajdować się na wschodzie. W/g mitologii japońskiej to tam zasiadają bóstwa (Kami – oznacza bogów shinto). W tym właśnie miejscu nauczyciel udziela lekcji. Kamiza to „przód” dojo i kierunek, w którym adepci sztuk walki siadają i kłaniają się na początku i na końcu zajęć. Może też mieć małą kapliczkę albo kamidana (ołtarzyk) w tradycji Shinto — roślinną kompozycję, półkę na broń treningową czy inne przedmioty, w zależności od orientacji dojo. Kamiza może też być nazywana shomen — głowa lub centrum.

Kolejną ścianą (miejscem) jest shimoza, która znajduje się naprzeciwko kamiza. W tym miejscu zasiadają uczniowie. Zawsze przodem do kamiza – od prawej uczniowie wyżsi stopniem po ich lewej niżsi stopniem. Za shimoza chowa się broń.

Następnym miejscem w dojo jest joseki. Jest to specjalne miejsce, w którym mają prawo zasiadać asystenci – blisko shimoza (jeżeli ich stopień jest dużo wyższy od stopnia zasiadających w shimoza) lub jeżeli na zajęciach przebywa nauczyciel wyższy stopniem od prowadzącego – po stronie kamiza.

Ostatnim miejscem jest shimozeki. Jest to miejsce przeznaczone dla widzów i gości nie biorących udziału w ćwiczeniach.

(odpowiedź napisali Oliwia Siennicka i Krzysztof Łukowski)

TAMBO – pałka o długości od 36 do 50 cm (wymierzonej na długość własnego przedramienia + dłoni).

HAMBO – krótki kij o długości 85 do 110 cm (jak bokken).

ROKUSSHAKU BO (kij o długości 180 cm).

HASSAKU BO lanca o długości około 2 m 40 cm (długość w postawie stojącej z wyciągniętą ręką). Rokusshaku Bo prawidłowo mierzy się na długość wzrostu bądź troszkę większą.

Kij zwany JO to krótki kij o długości około 130 cm jest w swej istocie drzewcem do YARI czyli lancy, także Naginaty (Kosy) i służy do suchego treningu bronią.

Pozostałe ekskluzywne białe bronie to TANTO drewniany nóż (długość do 36 cm). Służy on do nauki technik podstawowych przed atakiem nożem. YARI (Lanca, Pika) oraz KATANA – tradycyjna szabla samurajska, której imitacją jest Bokken.

(odpowiedź napisał Wiktor Polakiewicz)