„…Bez siły, bez zranienia, bez walki. Z Hakko Ryu po raz pierwszy Oczy Smoka pozostają zamknięte.” – Shodai Soke Ryuho Okuyama

• Hakko-Ryu jest tradycyjną japońska sztuka walki, która uczy kontrolować atakującego poprzez kontrolowane zadawanie bólu – używając systemu meridianów ludzkiego ciała, dźwignie na stawy i rzuty.
• Techniki Hakko nie są trudne do opanowania i nie wymagają siły fizycznej. Ćwiczący uczą się unikać ataku i wykorzystywać siłę atakującego do własnej obrony.
• Hakko uczy przejęcia kontroli nad atakującym i uczynienia go niezdolnym do walki.

Wstęp

Ryuho OkuyameHakko-Ryu zostało stworzone 1 czerwca 1941 roku przez mistrza Ryuho Okuyame w Shiba Tenso Jinia (w shintoistycznej świątyni w tokijskim dystrykcie Shiba). Jest to stosunkowo młoda sztuka walki, której korzenie nawiązują do mocno tradycyjnych japońskich szkół sztuk walki. W odróżnieniu od typowych filozofii sztuk walki wywodzących się z ju jutsu, twórca Hakko-Ryu, rozwinął sztukę walki, pozwalającą adeptom na opanowanie umiejętności samoobrony bez konieczności poważnego zranienia lub okaleczenia przeciwnika. Chociaż humanitarne w swej naturze, techniki Hakko-Ryu powstały w oparciu o lata praktyki Okuyamy w studiowaniu wielu sztuk walki, łącznie z technikami władania bronią. W połączeniu ze znajomością tradycyjnej medycyny japońskiej pozwoliło mu to stosować tradycyjnie niszczące /a niekiedy śmiertelne techniki/ z zachowaniem pełnej kontroli nad rezultatem ich użycia. Pełna kontrola nad atakującym, bez potrzeby posiadania ponadprzeciętnej siły do stosowania technik oraz unikanie zranienia przeciwnika jest typowym efektem użycia technik Hakko-Ryu.

Różnica pomiędzy „nowoczesnymi” technikami Aiki i Hakko-Ryu bazującym na tradycyjnych technikach może być nie widoczna dla postronnego obserwatora, ale staje się bardziej oczywista dla tych, którzy zetknęli się z oboma stylami . W skrócie, różnica polega na tym, że broniący się (adept Hakko-Ryu) nie stosuje rozległych, kolistych ruchów do wytrącenia atakującego z równowagi lub nadania jego ciału innego kierunku ruchu. Zamiast tego uczy się jak zadać nagły ból, aby osiągnąć taki sam efekt. W tym celu używane są dźwignie, uderzenia (atemi) i naciski na punkty witalne (gyakun).

Wszyscy rozpoczynający treningi Hakko-Ryu powinni jednak zdawać sobie sprawę, że pomimo swojego humanitaryzmu jest to bardzo skuteczny system samoobrony. Użycie nauczanych technik Hakko-Ryu może prowadzić do poważnych kontuzji jeśli nie będą wykonywane z najwyższą ostrożnością i kooperacją ćwiczących. Jeżeli adept zostanie postawiony w okolicznościach „wyższej konieczności” (wielu przeciwników lub uzbrojony napastnik), może użyć poznanych technik z zachowaniem „mniejszej ostrożności”. Dźwignie i uderzenia normalnie używane do zadawania bólu i zachowania kontroli, mogą prowadzić do ciężkich obrażeń ciała osoby atakującej.

Dla sensei Okuyamy było oczywiste, od osoby broniącej się nie można wymagać aby skupiała swoją uwagę na powstrzymywaniu skuteczności stosowanej techniki wobec jednego z atakujących, kiedy pozostali nadal mu zagrażają. Dla osoby broniącej się najważniejsze jest spowodowanie, że pierwszy z atakujących nie będzie mógł już powtórzyć swojego ataku.