Etykieta w dojo

Wszyscy uczestniczący w zajęciach są bezwzględnie obowiązani przestrzegać poleceń prowadzącego trening i okazywać szacunek wszystkim współćwiczącym. W trakcie treningu zachowujemy względną ciszę, bezwzględnie przerywając jakiekolwiek rozmowy w trakcie prezentowania technik przez nauczyciela. W procesie nauczania niezbędne są: właściwa postawa uczniów do samych siebie i nauczyciela, szacunek, szczerość, życzliwość i skromność.

W Dojo w czasie treningu nie wolno nosić żadnej biżuterii. Zabronione jest jedzenie i picie oraz żucie gumy. Przed wejściem należy wyłączyć telefon komórkowy, pager i inne urządzenia, które mogłyby negatywnie wpłynąć na atmosferę treningu. Niedozwolone jest również uczestniczenie w zajęciach pod wpływem alkoholu lub środków odurzających.

Zajęcia zaczynają się zbiórką na komendę seiza. Najstarszy uczeń podaje komendę mokuso – (medytacja), którą kończy komenda mokuso yame. Nauczyciel wraz z uczniami (zgodnie z tradycją shintoistyczną) dwukrotnie kłaniają się symbolowi szkoły, dwukrotnie klaszczą w dłonie i kolejny raz klaniają się. Następnie najstarszy uczeń podaje komendę sensei ni rei / shihani rei (ukłon dla nauczyciela) oraz otagani rei (ukłon wszystkim). W trakcie ukłonu uczniowie pozdrawiają nauczyciela omo gai simas (ucz nas).
Pożegnanie wygląda identycznie, kończy się tylko formułą domo arigato gozaimashit. Zbiórka kończy się komendą kiritsu (powstań).

Przed przystąpieniem do wykonywania technik z nowym partnerem i po zakończeniu wspólnego ćwiczenia kłaniamy się partnerowi. Także ukłonem dziękujemy nauczycielowi za uwagi.

Za każdym razem, gdy nauczyciel przerywa ćwiczenia aby pokazać nową technikę, uczniowie powinni jak najszybciej wrócić na swoje miejsca i usiąść w seiza. Po demonstracji kłaniają się nauczycielowi, a następnie powracają do ćwiczeń.

Uczeń, który spóźni się na trening siada z boku na macie w seiza i czeka aż nauczyciel zasygnalizuje mu zgodę na włączenie się do ćwiczeń. Wtedy kłania się i zaczyna trening. Często oprócz zezwolenia można też otrzymać zwyczajową karę za spóźnienie (zwykle pompki).

Jeżeli zaistnieje konieczność opuszczenia Dojo w trakcie lub przed końcem treningu, należy wcześniej poinformować o tym nauczyciela.

Ćwiczenia wykonuje się z powagą i bez dyskusji. Na macie należy ograniczyć rozmowę do absolutnego minimum koncentrując się całkowicie na pracy.

Kimono (ubranie treningowe) powinno być zawsze czyste i niepodarte. Należy szanować swoje przyrządy treningowe (jo, bokken, tanto): powinny być zawsze w dobrym stanie, a gdy nie są używane, złożone we właściwym miejscu.

Tori to osoba wykonująca technikę obronną, osoba której zadaniem jest nauka jak zneutralizować atak przy pomocy techniki rzutu, dźwigni czy atemi, kontroli nad ciałami swoim i partnera oraz jak pozbawić go równowagi.
Uke to osoba atakująca, której zadaniem jest przeprowadzenie uczciwego i zdecydowanego ataku, ochrona siebie przez odpowiednie ułożenie ciała do upadku oraz nauka techniki poprzez sposób w jaki jest pozbawiany równowagi i w jaki sposób działa na niego technika.

Sprzątanie i utrzymywanie Dojo w czystości jest honorem i zaszczytnym obowiązkiem każdego ucznia.

Ubiór

Przyjęło się nazywać strój, w którym ludzie trenują sztuki walki kimonem, choć jest to nazwa potoczna. Prawidłowo strój ten powinno się nazywać GI dodając jako przedrostek nazwę sztuki, w której jest używany np.: karate-GI to ubiór do uprawiania karate. Judo-GI to strój do praktykowania Judo.

Strój do ćwiczenia Ju Jutsu jest bardzo zbliżony do ubioru stosowanego w Judo. GI składa się z dwóch części spodni (wzmocnionych na kolanach) oraz bluzy (najlepiej wykonanej ze specjalnej plecionki). Najlepiej gdy kimono wykonane jest ze 100% bawełny. Z początku może wydawać się ono nieporęczne i ciężkie, ale jest to najlepszy strój do tego typu aktywności. Kompletu stroju dopełniania pas służący do przewiązania bluzy, jego długość musi być wystarczająca do dwukrotnego opasania się nim.
Przy zakupie warto zwrócić uwagę na grubość plecionki bawełnianej, z której wykonana jest bluza oraz należy mieć na uwadze, aby kupować GI na wzrost o około 10 cm wyższy niż nasz. Kimono bardzo szybko podczas prania ulega skurczeniu.

Uczniów obowiązuje biały strój – keikogi (gi).
Osoby posiadające stopnie mistrzowskie noszą czarną hakamę – tradycyjne, bardzo szerokie spodnie oraz czarne gi (mistrzowie posiadający własną szkołę).
Mistrzowie ze stopniem 5 dan – shihani – noszą ubiory w kolorze granatowym.

Hakama to szerokie, plisowane spodnie, element tradycyjnego stroju japońskiego. Zakłada się ją na kimono bądź keikogi, używając do tego celów czterech pasów zwanych himo. Dwa dłuższe himo przymocowane z przodu hakamy przewiązuje się dwukrotnie dookoła siebie i wiąże na wysokości brzucha. Tylne pasy przekłada się pod obi i splata z przodu. Pierwotnie noszona była jedynie przez mężczyzn, lecz w czasach dzisiejszych zakładają ją również kobiety. Stosowana jest w niektórych japońskich sztukach walki. Hakama w symbolizuje wyższego ucznia lub mistrza.

Hakama ma siedem plis, pięć z przodu i dwie z tyłu. Każda z nich symbolizuje cnotę, którą powinien cechować się budoka:

• Jin – dobroć,
• Gi – sprawiedliwość,
• Rei – uprzejmość,
• Chi – mądrość i inteligencja,
• Shin – szczerość i uczciwość,
• Chugi – lojalność, wierność,
• Meiyo – szacunek.

Stopnie

W Hakko DenShin Ryu Ju Jutsu panuje podział na stopnie uczniowskie (kyu) i mistrzowskie (dan).
Stopnie uczniowskie:

• 6 kyu – pas biały (dzieci żółta naszywka)
• 5 kyu – pas żółty
• 4 kyu – pas pomarańczowy
• 3 kyu – pas zielony
• 2 kyu – pas niebieski
• 1 kyu – pas brązowy

Ważny jest również sposób wiązania pasa. Poniżej ilustracja przedstawiająca poprawne wiązanie.